Την
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε
η Εκτ. Γεν. Συνέλευση του συλλόγου μας.
Ήταν η πρώτη συνέλευση που προτίμησα
να ακούσω παρά να ακουστώ. Κατά τη
διεξαγωγή της μου δόθηκε η αφορμή για
την αναζήτηση του νομικού πλαισίου το
οποίο διέπει τη λευκή μορφή απεργίας
καθώς δεν πείστηκα από τα επιχειρήματα
που προέβαλλαν κάποιοι συνδικαλιστές.
Το
ενημερωτικό αυτό
έχει ως στόχο την διαλεύκανση του θολού
τοπίου γύρω από την λευκή μορφή απεργίας
και δεν
αποτελεί αγωνιστική πρόταση.
Τι
είναι λοιπόν η λευκή απεργία; Λευκή
απεργία είναι μια απεργιακή κινητοποίηση
(1).
Όπου οι υπάλληλοι εργάζονται ακολουθώντας
τους κανονισμούς ασφαλείας ή άλλους
κανονισμούς κατά γράμμα έτσι ώστε να
δημιουργήσουν κώλυμα στην ομαλή διεξαγωγή
των εργασιών. Οι
εκπαιδευτικοί μπορούν να συμμετέχουν
σε λευκή απεργία εφόσον αυτή προκηρυχθεί
από το σωματείο στο οποίο συμμετέχουν.
Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται
από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές
οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή
των οικονομικών και εργασιακών γενικά
συμφερόντων των εργαζομένων. (2)
Μια
απεργιακή κινητοποίηση μπορεί να
χαρακτηριστεί λευκή εφόσον πληροί τα
παραπάνω. Η
λευκή απεργία δεν πρέπει να συγχέεται
με την επίσχεση εργασίας!
Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα λευκής
απεργίας. Η λευκή απεργία είναι μια
ιδιότυπη αποχή από την εργασία κατά την
οποία ο υπάλληλος βρίσκεται στο γραφείο
του, αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα.
Αρκετοί υπάλληλοι λοιπόν έχουν κατά
διαστήματα αφήσει τα μολύβια και τα
στιλό κάτω. Όπως και οι υπάλληλοι των
ΚΕΠ μπορούν να μην σηκώνουν το τηλέφωνο
για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες, ενώ
αν μπουν μέσα στο γραφείο, τους εξυπηρετούν
κανονικά. Αρκεί να αναζητήσουμε τη μορφή
έκφρασης λευκής απεργίας που θα ασκεί
τόση πίεση ώστε να γίνεται αντιληπτή η
αντίδρασή μας.
Από
την άλλη , δεν
μπορούν οι εκπαιδευτικοί να μην εφαρμόζουν
πλήρως τη νομοθεσία που διέπει τις
εργασιακές τους σχέσεις.
(Δ. Κώδικας 3528/07, 1566/85, ΠΔ 201/96 και ΠΔ 200/96,
ΥΑ1340/2002) Σε αντίθετη περίπτωση, σύμφωνα
με τη νομολογία (8384/79 και 8272/89 αποφάσεις
του Εφετείου Αθηνών και 920/1983 του
Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) η μείωση
της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική
ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού
της εργασίας -λευκή απεργία- αποτελεί
μορφή απεργίας. Συνεπώς, η αποχή των
εκπαιδευτικών από ορισμένα καθήκοντά
τους συνεπάγεται ποσοτική μείωση της
απόδοσής τους, η οποία, κατά τα ανωτέρω,
αποτελεί μορφή απεργίας, τη λευκή απεργία
(βλ. σχετικώς και ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και
ΔΙΚΠΡ/ Φ9 /241 /11026/ 23.10.85 έγγραφα του
υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως).
Σε
συνταγματικό επίπεδο, το συνδικαλιστικό
δικαίωμα, συνιστά την αντίπαλη «εξουσία»
που ισοσταθμίζει εκείνη του εργοδότη.
Οι αγώνες μπορούν αν έχουν όποια μορφή
έκφρασης εμείς είμαστε διατεθειμένοι
να στηρίξουμε για να επιτύχουμε τους
στόχους μας. Μια απεργία είτε εκφράζεται
με την κλασική της μορφή είτε ως λευκή
δεν είναι πανάκεια.
Με
συναδελφικούς χαιρετισμούς
Τσαλαπάκης
Αντώνης
Αν/τής
Αιρετός ΑΠΥΣΠΕ
(2)
Το δικαίωμα της απεργίας προστατεύεται και από διεθνείς συμβάσεις εργασίας
που έχει επικυρώσει η χώρα μας, μεταξύ
των οποίων ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός
Χάρτης, ο οποίος συνετάχθη το 1961 και
επικυρώθηκε με τον νόμο 1426/1984(Μέρος Β΄,
άρθρο 6§4), η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της
4ης/11/1950(άρθρο
11), η οποία επικυρώθηκε από την χώρα μας
με το ΝΔ 53/1974, η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας
87/1948 που έχει επικυρώσει η χώρα μας με
τον ΝΔ 4204/61(άρθρο 2) και τέλος το άρθρο
23IV της Διακηρύξεως Των Δικαιωμάτων Των
Ανθρώπων των Ηνωμένων Εθνών.